Omdat zotte Gaby intussen de kaap van tien gehaald heeft, werd ze beloond met nieuwe kleurige panty. Minder witte kuit te zien... Oef! Ze werd op slag wat vrolijker.
Ik had haar wat bang gemaakt. Vandaag speelde ze in het huis van twee van mijn collega's. In het publiek onder andere mijn directeur en zijn vrouw. Ook een hoofdbibliothecaris en een bekend auteur zaten aan haar voeten. En een moeder en een vriendin.
Voor aanvang had ik gezegd: "Lieve Gaby, als je dit verprutst dan trek ik op slag die kousen stuk. En dan mag je voortaan weer 'wittekuiten'...".
Of het werkte? Ze ademde wat luider. Sprong wat voorzichtiger. Maar stak haar hoofd meer in het water als was ze een zeestruisvogel. Kiboe! Kiboe!
Daar zijn mooie plaatjes van gemaakt. Als Gabriëlla toestemming geeft, plaats ik er binnenkort een paar online.
Haar panty mag ze nog even houden. De avond was gezellig en beschonken.
En straks ga ik gewoon weer werken, terwijl zotte Gaby vrolijk rondhuppelt als twee witte wollige konijnen.
zondag 31 augustus 2008
zondag 10 augustus 2008
09/08/08
Je maakt wel eens iets mee: een experiment.
Gabriëlla was vandaag niet in haar eentje alleen. Ze had een oude bekende meegebracht: Jeroom. Niet dat ze dan met elkaar moeten praten: Jeroom en Gabriëlla. Een blik is zelfs bijna overbodig. Maar hij zit er wel. Dat is genoeg.
Het is een rare man, vooral als je hem voor een eerste keer ziet. Als zij onrustig spartelt, kijkt hij rust in de kamer. Als hij broebelt, houdt zij zich stil.
Misschien neemt ze hem wel nog eens een keertje mee. Desnoods verborgen in één van de plooien van haar jurkje. Of op de bodem van een laars.
Het doet gewoon eens deugd om met zijn tweetjes wereldvreemd te zijn.
Gabriëlla was vandaag niet in haar eentje alleen. Ze had een oude bekende meegebracht: Jeroom. Niet dat ze dan met elkaar moeten praten: Jeroom en Gabriëlla. Een blik is zelfs bijna overbodig. Maar hij zit er wel. Dat is genoeg.
Het is een rare man, vooral als je hem voor een eerste keer ziet. Als zij onrustig spartelt, kijkt hij rust in de kamer. Als hij broebelt, houdt zij zich stil.
Misschien neemt ze hem wel nog eens een keertje mee. Desnoods verborgen in één van de plooien van haar jurkje. Of op de bodem van een laars.
Het doet gewoon eens deugd om met zijn tweetjes wereldvreemd te zijn.
Abonneren op:
Posts (Atom)