Met een file van een uur in haar achterwerk wurmde Gabriëlla zich in haar pakje. Voor het eerst in haar korte leven was het zonlicht al helemaal verdwenen. De vlag hing uit en de glimmende gastvrouw gaf gezellig thuis. En hatseflats! van vloekende furie werd ze gevallen vrouw. Eensklaps.
Ze versleepte haar spullen naar een keuken vol verjaardagsgasten en een overvloed aan hapjes. Daar kon ze bijna op de tenen van de gasten springen. Ze deed het nét niet. Ze sprong wel wat zwaarder met die file in haar billen. Dat natuurlijk wel. Maar Lady Lucifer kwam, zag en overwon de helletocht van twee uur hels regenrijden met overstuurde handen en grommende tanden. Alle zwaveldamp trok weg totdat een echte Lucifer verscheen. Maar net zoals hij kwam, verdween hij even zeer.
Haar zondvloed duurde iets langer. Haar haren drupten meer.
Na het zwoegen was er een staand applaus, eten, wijn en heel veel lekker zoets.
En dan mag het letterlijk niet zo zichtbaar zijn: haar achterwerk werd licht en eens weer in de auto gezeten, snorde het tevreden in het gezelschap van de gps. Kronkelwegen in de nacht merkten het toen ze met zachte motberegende wielen werden bereden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten