Zotte Gaby zal het niet ontkennen: dit (voorlopig laatste) bezoekje was er eentje met de nodige portie bibber en beef. Daar zat ik wel voor iets tussen. Ze kwam namelijk op een échte theatervloer te staan met een échte tribune. In die zitjes zaten de billen van heel wat van mijn leerlingen, hun ouders en mijn meeste collega's. Ik had haar een beetje bang gemaakt. Leerlingen en collega's zijn namelijk wat kritischer. Toch?
Gelukkig slikte Gabriëlla dit door samen met een zure appel: vijf minuten voor aanvang was ze mijn angst al vergeten. Gelukkig maar!
Ze bezeerde haar knieën, draaide haar contactlenzen tijdens het 'zondvloeden' tot achter haar oogbol en haar hart sloeg over tijdens het springen: kortom ze gaf zich helemaal en met resultaat! Het was één van de mooiste bezoekjes dit afgelopen jaar.
Vooral haar buigen op het einde was een buigen met een 'glunderbuig'.
Trots ben ik dat ik Gabriëlla toeliet in mijn huid...
Nu hangt ze te drogen in de tuin.
Als het mag, haal ik ze terug binnen.
Als het niet mag, ook.
zondag 28 september 2008
maandag 22 september 2008
21/09/08
Vandaag sprong Gabriëlla de taalgrens over en dat deed haar goed.
Saint-Sauveur blijkt namelijk een bijna-heilige redding voor wie eigenlijk niet springen kan.
Ze voelde zich uitzonderlijk loom vandaag. Kreeg niet eens pap gezegd. Ook al zeg je dit niet zo. Maar bij aankomst hoorde ze een derde adem. Die van Boris Trouplin. Al moet Gabriëlla toegeven dat dit niet haar lievelingsmuziek is, bijna onmiddellijk voelde ze dat dit niet zomaar een bezoekje ging worden. Hier was bezieling, zoals dat heet. Ook al was dit oorspronkelijk het laatste en letterlijk het dertiende optreden in een dozijn.
Eerst kroop Robert in een rozenbad onder een boom terwijl ze toekeek en genoot. Robert kon namelijk zo een broer van zotte Gaby zijn. Worden.
Met de geur van stro en het zicht op het binnenplein van Ferme Troubadour had Gabriëlla een prachtige locatie om de adem uit haar lijf te persen. Zo heftig dat ze aan het bloeden ging. Zo heftig dat zelfs de muzikanten van Boréale, die geen woord konden begrijpen (al sprong ze in het Frans - spreken doet ze enkel met haar eigen tong), van aan hun tafel toekeken en bijna zwegen.
Mooi!Mooi!Mooi!
Uit zichzelf zegt Gabriëlla dat te weinig.
Op de tonen van het folkorkest maakten de bezoekers een dansje op de houten binnenkoer. Gabriëlla keek toe, dronk en vertrok. Met stille trom en kloppend hart. Nog eens springen zou haar wel eens fataal laten verdwijnen en geef toch toe: dat doe je niet als je voelt: "Ik mocht er zijn vandaag..."
Saint-Sauveur blijkt namelijk een bijna-heilige redding voor wie eigenlijk niet springen kan.
Ze voelde zich uitzonderlijk loom vandaag. Kreeg niet eens pap gezegd. Ook al zeg je dit niet zo. Maar bij aankomst hoorde ze een derde adem. Die van Boris Trouplin. Al moet Gabriëlla toegeven dat dit niet haar lievelingsmuziek is, bijna onmiddellijk voelde ze dat dit niet zomaar een bezoekje ging worden. Hier was bezieling, zoals dat heet. Ook al was dit oorspronkelijk het laatste en letterlijk het dertiende optreden in een dozijn.
Eerst kroop Robert in een rozenbad onder een boom terwijl ze toekeek en genoot. Robert kon namelijk zo een broer van zotte Gaby zijn. Worden.
Met de geur van stro en het zicht op het binnenplein van Ferme Troubadour had Gabriëlla een prachtige locatie om de adem uit haar lijf te persen. Zo heftig dat ze aan het bloeden ging. Zo heftig dat zelfs de muzikanten van Boréale, die geen woord konden begrijpen (al sprong ze in het Frans - spreken doet ze enkel met haar eigen tong), van aan hun tafel toekeken en bijna zwegen.
Mooi!Mooi!Mooi!
Uit zichzelf zegt Gabriëlla dat te weinig.
Op de tonen van het folkorkest maakten de bezoekers een dansje op de houten binnenkoer. Gabriëlla keek toe, dronk en vertrok. Met stille trom en kloppend hart. Nog eens springen zou haar wel eens fataal laten verdwijnen en geef toch toe: dat doe je niet als je voelt: "Ik mocht er zijn vandaag..."
vrijdag 12 september 2008
11/09/08
In haar nieuwe gestreepte kousen schreed Gaby gisteren anderhalf uur lang rondjes in de kelder van een restaurant. Ze zag oesters en scampi's voorbijkomen en ze zag vooral veel flessen wijn. Gabriëlla kent geen water in de mond. Ze dacht gisteren alleen:"Bougeren!" en bleef maar schrijden.
Boven haar kwamen de gasten aan. Toen Gaby de zwarte koelkast honderd keer gedag gezegd had en ook de kok, zaten ze inmiddels aan het voorgerecht. Tussen voor en hoofd werd zij opgediend: vrolijk geserveerd met een appel in de mond. De gasten waren verbaasd een zotte vrouw te zien temidden van die vissen op de kaart. Wat deed zij daar in godsnaam met longen die uit hun voegen barstten? Maar toen Gabriëlla haar hoofd in water stak en hapte, bleef de aandacht vast, leek men haar te herkennen. Meestal.
Na het optreden kreeg ze voor het eerst in haar leven snoekbaars te eten en ze at en dronk nog ander lekkers. Na wat gespartel in het begin zwom ze weldra weer in volle goestingzee. En iedereen zwom mee.
Boven haar kwamen de gasten aan. Toen Gaby de zwarte koelkast honderd keer gedag gezegd had en ook de kok, zaten ze inmiddels aan het voorgerecht. Tussen voor en hoofd werd zij opgediend: vrolijk geserveerd met een appel in de mond. De gasten waren verbaasd een zotte vrouw te zien temidden van die vissen op de kaart. Wat deed zij daar in godsnaam met longen die uit hun voegen barstten? Maar toen Gabriëlla haar hoofd in water stak en hapte, bleef de aandacht vast, leek men haar te herkennen. Meestal.
Na het optreden kreeg ze voor het eerst in haar leven snoekbaars te eten en ze at en dronk nog ander lekkers. Na wat gespartel in het begin zwom ze weldra weer in volle goestingzee. En iedereen zwom mee.
Abonneren op:
Posts (Atom)