Gisteren was het dan eindelijk die dag waar ik zo lang mee in mijn hoofd gezeten heb. Slapeloze nachten en onbeschaamde vreetbuien hebben me blijkbaar goed gedaan. Het voelde ongelooflijk goed daar op die planken. Alsof het zo moest zijn.
Bedankt voor wie er was. Jullie applaus deed me een paar milimeter groeien.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten