Op een zondagnamiddag in de kroeg komen jongens met de kaarten spelen en soms wil men gewoon een frisse pint. Maar dat kom ik de trappen afgegleden. Na al die maanden zit mijn pakje niet op mijn gemak. Wil men mij hier wel op zijn bord? Daarbij voel ik me ook niet op mijn iks.
Gelukkig is er aandacht. Gelukkig is er wijn.
Het was wel wat anders, maar leuk om er te zijn!
Mijn laarzen kregen hier een geurtje van de huiskat mee. Wie ooit ruikt, ruikt niet mij maar het café!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten